Jak wiecie nasza szkoła i przedszkole działają na takich samych zasadach jak wszystkie inne publiczne szkoły i przedszkola na Węgrzech (wykształcenie pracowników, uregulowania prawne, zasady higieny i bezpieczeństwa) i jak tak w przypadku innych placówek oświatowych jakość codziennej pracy naszych nauczycielek oceniana i nadzorowana przez węgierskie Kuratorium Oświaty – Oktatási Hivatal, Nemzetiségi Pedagógiai Oktatási Központ. Z tego powodu w listopadzie nasze przedszkole (i nota bene w lutym 2024 szkoła też) zostało poddane kuratoryjnej kontroli.
Najpierw pod lupę wzięto zaplecze administracyjne… i „zdaliśmy” na piątkę z minusem! Ta część kontroli i jej wynik cieszy i interesuje najbardziej naszą panią dyrektor 🙂 … dla wszystkich innych ważniejsza była sobotnia wizytacja zajęć przedszkolnych, którą przeprowadziła pani Ágnes Ruppertné Amrein – specjalista od wychowania narodowościowego dla poziomów przedszkolnego i niższych klas szkoły podstawowej, praktykująca przedszkolanka, która na co dzień pracuje w niemieckim przedszkolu narodowościowym.
Jesteśmy bardzo dumni z jej wyników i gratulując nauczycielkom Jolanta Hardejewicz-Hardy i Justyna Michalska-Potys. Z radością publikujemy tekst protokołu pokontrolnego.

Wizyta doradcy pedagogicznego - podsumowanie wrażeń i refleksje z obserwacji
Dnia 2024.11.09 odwiedziłam Ogólnokrajową Uzupełniającą Polską Szkołę i Przedszkole na Węgrzech, by obejrzeć kompleksowe zajęcia przedszkolne w Budapeszcie. Do przedszkola uczęszcza trzynaścioro dzieci, które przychodzą z rodzicami na godzinę 9:00 w soboty. Dzieci uczestniczą w zajęciach z dużą radością. Dzień rozpoczyna się od swobodnej zabawy, w trakcie której dzieci rozmawiają po polsku, zarówno między sobą, jak i z nauczycielami. Nauczyciele również komunikują się między sobą w języku polskim. W grupie znajduje się trzynaścioro dzieci w różnym wieku. W trakcie zabawy nauczycielki mówią do dzieci wyłącznie po polsku. Atmosfera w przedszkolu jest luźna, spokojną i pogodną. Nauczycielka zaprasza dzieci do zabawy, śpiewając piosenkę, na którą dzieci chętnie reagują, sprzątając zabawki i biorąc udział w śpiewaniu. Dzieci rozumieją nauczycielki i chętnie po polsku odpowiadają nauczycielce na pytania zadawane w języku polskim. Nawet gdy pojawiają się trudności językowe, nauczycielka wyjaśnia im wszystko po polsku. Zauważyłam, że dzieci bardzo dobrze mówią po polsku. W przypadku dzieci, które jeszcze niechętnie zaczynały brać udział w zajęciach, nauczycielka kilkakrotnie, stopniowo próbuje wprowadzać je do aktywności. Nauczycielki używają samodzielnie przygotowanych narzędzi dydaktycznych – kolorowych, estetycznych i przyciągających uwagę. Dzieci wykonywały zadanie na podstawie obrazków i odpowiadały na pytania zadawane przez nauczycielkę. Widać było, że praca z nauczycielkami sprawiała im przyjemność, a dzieci współpracowały zarówno między sobą, jak i z nauczycielką. Każde dziecko otrzymało uwagę, motywację i pochwały. Ważnym jest zauważyć, że nauczycielka miała kontakt z każdym z dzieci. Temat zajęć nawiązywał do zbliżającego się polskiego święta narodowego. Nie jest łatwo „przybliżać” dzieciom w tym wieku sens wydarzeń historycznych, ale uwaga z która dzieci śledziły zajęcia pozwala na stwierdzenie, że nauczycielkom udało się osiągnąć zamierzony cel zajęć. Następnym punktem programu było drugie śniadanie. Dzieci jadły posiłek przniesiony z domu siedząc wspólnie przy stole. Niektóre dzieci dzieliły się między sobą. Po przerwie część dzieci słuchała opowiadania czytanego przez nauczycielki, a inne przystąpiły bawiły się gdy nauczycielki przygotowywały się do zajęć plastycznych. Już same przygotowania zainteresowały dzieci. Bardzo spodobało mi się jak dwie nauczycielki uzupełniały się, wspierały siebie nawzajem i pomagały sobie. Na zajęciach plastycznych przygotowywano pompony w polskich barwach narodowych, które potem dzieci wykorzystywały do kolejnych zajęć. Wszystkie polecenie były wydawane po polsku. Dzieci mogły pracować używając nożyczek i kleju. Każde dziecko uzyskało niezbędne wsparcie nauczycielki, dzieci były chwalone i motywowane. Ta część dzieci, która początkowo niechętnie uczestniczyła w zajęciach, stopniowo angażowała się i włączała do pracy. W efekcie czego każdy z przedszkolaków przygotował swój pompon i były one następnie wykorzystane do tańca. Podczas wykonywania tego zadania dzieci stopniowo uspokoiły się i w ciszy pracowały. Podczas zajęć rozpoczęła się luźna rozmowa, również po polsku. Dzieci odważnie używały narzędzi i widać było, że to zawsze tak jest. Nawet najmłodsi sprawnie i pewnie używali i kleju, i nożyczek. Podobało mi się, jak nauczycielka zachęcała dzieci pokazywał im jak fajnym uczuciem jest swobodne tworzenie. Kolejnym programem była rytmika. Po sprzątaniu nauczycielka za pomocą gry na pianinie zaprosiła dzieci do kolejnej aktywności. Wszyscy się włączyli, każdy ze swoim pomponem. Dzieci tańczyły do rytmu. Nauczyły się prostego tańca z pomponami. Zadania muzyczne dawały okazję do bardzo wielu improwizacji, co sprawiało dzieciom bardzo dużo radości. Podczas tej beztroskiej zabawy bardzo podobał mi się ich naprawdę szczęśliwy wyraz ich twarzy. Z racji tego, że przedszkolanka jest profesjonalnym nauczycielem muzyki wychowanie muzyczne dzieci i rozwój ich umiejętności był prowadzony bardzo świadomie i zdecydowanie był realizowany podczas całych zajęć.
Uważam, że w tym przedszkolu w najwyższym stopniu urzeczywistnia się wychowanie narodowościowe oraz umacnianie świadomości przynależności narodowościowej, tak jak przekazywanie (polskiej) kultury i pielęgnowanie tradycji.
Na osobną pochwałę zasługuje szczere zaangażowanie nauczycielek i dyrekcji.
Placówka nie wymaga kontroli w następnym roku szkolnym.

Wrzesień to nie tylko czas powrotu do szkoły, wspólną pracę rozpoczęły już również nasze przedszkolaki.
Na pierwszych zajęciach można było zobaczyć wiele znajomych, choć dużo poważniejszych buziek (ależ nam te dzieci porosły przez lato!), jak również wiele nowych (witajcie!).

Bardzo się cieszymy, że będziemy mogli przez najbliższe miesiące razem poznawać i doświadczać, pytać i odpowiadać, śmiać się i płakać (jak zajdzie taka potrzeba), śpiewać i tańczyć, tworzyć, robić bałagan i sprzątać, pracować w grupie, nawiązywać przyjaźnie i rozwiązywać konflikty… oj, będzie się działo!

W tym roku (przed)szkolnym pomocą znanym wszystkim Jolą Hardejewicz-Hardy i Justyną Michalską-Potys będzie służyć Lea Desbordes-Korcsev – która jest, co warto wiedzieć, wychowankiem naszej szkoły od pierwszej klasy podstawówki do samiusieńkiej matury (wtedy jeszcze nie było przedszkola).

Dlatego jak ktoś z rodziców (szczególnie naszych młodszych uczniów) chciałby zobaczyć żywy przykład tego, że da się skończyć (wzorowo) obie szkoły, dostać na studia i mieć nadal ochotę wracać regularnie do Polskiej Szkoły 😍, albo chciałby zapytać się o cokolwiek z związanego z edukacją polonijną z punktu widzenia naszego absolwenta… powiemy kolokwialnie „walcie, jak w dym!”.

Pierwsze zajęcia przedszkola minęły trochę organizacyjnie (zebranie informacyjne dla rodziców)… ważniejszą ich częścią jednak było, że pomimo wyraźnie bardzo jesiennej pogody do naszego przedszkola jeszcze na trochę wróciły wakacje.

Rozmawialiśmy o sposobach podróżowania, których ostatnio doświadczyliśmy i miejscach, które odwiedziliśmy. Na rytmice śpiewaliśmy i bawiliśmy w myszki, które, gdy ucichnie muzyka uciekają do swoich dziurek. Pomimo nieobecności pani Joli (usprawiedliwionej, wierzcie) własnoręcznie tworzyliśmy świetne magnesy – pamiątki z wakacji, a na koniec pomimo niesprzyjającej pogody (która zresztą nikomu nie przeszkadzała) wyszliśmy razem na podwórko.

Czym skorupka za młodu nasiąknie… czyli nigdy nie jest za wcześnie, żeby zacząć z młodymi poruszać ważne i trudne tematy. Należy jedynie (!?!) znaleźć odpowiednią formę.
Takim tematem jest niewątpliwie bezpieczeństwo w ruchu drogowym. I oczywiście nikt nie kwestionuje złotej zasady „trzymaj mamę za rękę”, ale znaki drogowe, oznaczenie przejścia dla pieszych, czy co to znaczy ślepa uliczka, to też bardzo ważne kwestie.
I tym tematem zajęły się nasze przedszkolaki i pierwszoklasiści w specjalnie do tego celu stworzonym parku. Jeździły, trąbiły, udzielały pierwszeństwa… oraz wreszcie w praktyce mogły używać najcenniejszej zabawki w naszym przedszkolu (kto bywa, ten wie) – świecącego na czerwono lub zielono lizaka policyjnego!
Po mądrej zabawie wszyscy udali się na pierwszy w tym roku piknik na trawie.
Bardzo dziękujemy wszystkim Rodzicom za pomoc!

Zainspirowane wierszem Igora Sikiryckiego pod tytułem „Sznurek Jurka” przedszkolaki najpierw bardzo zaśmieciły boisko, by następnie opowiedzieć, dlaczego takie działanie jest złe… i wspólnie oczyścić je z porozrzucanych śmieci, wrzucając je do (symbolicznych) odpowiednich pojemników!
Po zebraniu śmieci bawiły się z użyciem ziaren, które są z jednej strony świetnym narzędziem do zabaw sensorycznych, a z drugiej dają podstawę do rozmów o tym, co może z nich wyrosnąć, czym się różnią, jak wyglądają?
A na koniec, jako że pogoda była śliczna wszyscy „malowali ziemię na ziemi”!

W sobotę Polskie Smyki ruszyły na podbój Muzeum Historii Naturalnej w Budapeszcie, chociaż oryginalny plan ograniczał się do przygotowanej specjalnie dla dzieci w wieku przedszkolnym czasowej wystawy „Las pełen przygód” siły i zapału (tak u przedszkolaków, jak u przedszkolanek) wystarczyło na całe muzeum… I jednym i drugim szczerze gratulujemy!

Sobotnie przedszkole na czterech kółkach ruszyło w świat… może nie dosłownie, ale nam nie trzeba benzyny by zostać kierowcą autobusu, czy właścicielem własnych 4 kółek!
Rozmawialiśmy o transporcie, jego rodzajach i zasadach bezpiecznego podróżowania, a potem z rolek po papierze i nakrętek robiliśmy własne samochodziki.

„Nie wiem w co ręce włożyć!”… to zdanie w ostatnim tygodniu przed Świętami zwyczajowo przypisuje się zapracowanym rodzicom. Nic bardziej mylnego!
W naszym przedszkolu ostatnia sobota przed Wielkanocą upłynęła pod znakiem wiosny i przygotowań do Świąt. Było tyle atrakcji i zadań do wykonania! Rozmawialiśmy o wiośnie i roślinach. Śpiewaliśmy skaczące piosenki o zajączku wielkanocnym i oczywiście nie obyło się bez malowania pisanek i na papierze, ale też na prawdziwych jajkach… a jak do tego dodamy, że grając na podwórku trzeba było doprowadzić małe kurczaczki bezpiecznie do kolorowej mamy kury i na dodatek zadbać o przedszkolny ogródek!
Było smacznie kolorowo, wiosennie i świątecznie!

Balon jest świetnym… narzędziem artystów plastyków! Udowodniły to w sobotę przedszkolaki z panią Jolą…
A wielu rodziców podpatrzyło prostą i wyjątkowo tanią metodę zapewnienia coraz to nowych i nowych układanek dla najmłodszych o praktycznie dowolnym stopniu trudności… polecamy uwadze.

(Przed)szkolne podwórze pięknieje z tygodnia na tydzień.
Tym razem wzbogaciło się o ogródek kwiatowo-warzywny.
Inwestycja jest tym bardziej warta odnotowania, że wymagała współpracy międzypokoleniowej… szczegóły w galerii zdjęć.

Dziś w przedszkolu, wszystko kręciło się wokół (starego) niedźwiedzia, który jeszcze (mocno) śpi a tu przecież wielkimi krokami zbliża się wiosna!

Przedszkolaki nie wierzą na słowo… i bardzo dobrze! Nie wystarczy wierszyk o tym, że warzywa chrupią należy się o tym przekonać osobiście… i wiecie co, okazało się, że naprawdę chrupią! – wierzcie nam na słowo :)

W ostatnią sobotę karnawału było naprawdę pączkowo - grupa przedszkolna zamykała w tym roku obchody szkolnego tygodnia pączków i dla nich specjalnie sobotnia partia składała się nie z pączków, a z pączusiów – by bez problemu zmieściły się w malutkie ręce i brzuchy :)
Z tego powodu pączki stanowiły tego dnia motyw przewodni pracy przedszkola… malutkie zostały zjedzone a olbrzymie (dla równowagi) posłużyły do przystrojenia sali przedszkolnej.

Już jest!
Na naszym placu zabaw dziś z samego rana pojawił się domek!
Jest duży, prześliczny i wyczekany!
I oczywiście zaprasza wszystkich!

Gdy myślimy o najmłodszych członkach naszej społeczności i mamy wyliczyć, rzeczy, które robią „bardzo”, albo raczej „w dużej ilości” to na myśl przychodzą, że śmieją się, biegają, są głośni… chociaż sprawiedliwie trzeba przyznać, że ich starsi koledzy niewiele odstają od dyktowanego przez nich poziomu :)
W sobotę, kiedy to zajęcia przedszkola dotyczyły znanych polskich bajek, do listy tych czynności dołączyliśmy malowanie! Ileż energii włożyli nasi najmłodsi i ich rodzice w pracę nad figurami bohaterów znanych kreskówek i jak wspaniałe efekty osiągnęli widać na zdjęciach…
Dla odpoczynku zaś wszyscy obejrzeli bajkę o smoku w czarodziejskim teatrzyku kamishibai.

„Polskie Smyki” wróciły do pracy po Świętach…
Na zajęciach przedszkola dużo czasu poświęcili zawodom… (oczywiście nie chodziło o porażki w postanowieniach noworocznych, ale profesje…) i oczywiście zawodu nie sprawili, bo do pracy włączyli się (dosłownie) wszyscy!
Na plastyce wyklejali, malowali i ozdabiali łyżwy (było do wyboru figurowe i hokejówki) – po wycięciu figury butów zostały najpierw uzupełnione łyżwą ze słomki do napojów.
Na rytmice zaś zaczęli pracować nad prezentem-niespodzianką na Dzień Babci i Dziadka.
A gdyby tego było mało znalazły również czas, aby zagłębić się w inny zimowy temat – jakie ślady zostawiają zwierzęta na śniegu i okazało się, że najmłodsi całkiem wiele wiedzą o nich wiedzą i sprawnie łączyły obrazki przedstawiające ślad z odpowiadającym im obrazkom zwierząt.

Na sobotnich zajęciach w przedszkolu Maja rozmawiała z dziećmi o nadchodzących świętach. Okazało się, że przedszkolaki znają już całkiem sporo pojęć związanych z tym czasem - i niekoniecznie chodzi o Mikołaja i prezenty 🙂
…a czego nie wiedzieli to się dowiedzieli…
Tradycją naszej szkoły jest wspólny okienny kalendarz adwentowy – przedszkolaki bardzo aktywnie włączyły się do tej akcji i przygotowały swoje okno.
Dalsza część soboty upłynęła zimowo… Na rytmice wszyscy śpiewali piosenkę o bałwanku, na plastyce zaś bałwanki własnoręcznie robili – waciki kosmetyczne plus ozdoby z pomocą brokatowych długopisów i święcących mazaków.
Galeria Mikołajów i Bałwanów będzie świetną dekoracją dla sobotniej szkolnej wigilii!

Do sobotniego przedszkola Mikołaj 🧑‍🎄 nie dotarł co prawda osobiście, ale prezenty 🎀 przysłał, jak się należy… i w ramach zadośćuczynienia za brak osobistej obecności zamówił przedszkolakom dzień pełen niespodzianek i pyszności… który to dzięki wielkiej pomocy Rodziców (bardzo serdecznie dziękujemy!) pomimo pewnych braków kadrowych (zdrowia życzymy!) udało się w fantastycznej atmosferze przeprowadzić.
Obok przysłanych paczuszek (które zawierały pierniki tak piękne, że aż szkoda było je zjeść i tak smaczne, że żal byłoby nie spróbować) dzieci otrzymały w prezencie przedstawienie drewnianego teatrzyku kamishibai Smoku Wawelskim (takie przedstawienie zawsze cieszy się wielką popularnością, to sobotnie przyciągnęło również pierwszaki… pomimo tego, że oni już znali tę bajkę)
Przedszkolaki następnie przygotowały własne Mikołaje i dla zbilansowania diety (po paczkowych słodkościach) samodzielnie (z pomocą Rodziców) przygotowały przepyszne soki owocowe... które później z przyjemnością spożyły.
To był naprawdę pracowity/świąteczny dzień. Upłynął w bardzo serdecznej atmosferze. Jeszcze raz bardzo dziękujemy Rodzicom za pomoc!
A tak na marginesie… często słyszy się, że za naszych czasów i że ta współczesna młodzież… a za naszych czasów w starszakach w przedszkolu można było w drodze wyjątku dostać widelec (zamiast łyżki) do obiadu… a obecne przedszkolaki kroiły owoce jak bajka. Wniosek: niektóre rzeczy idą w dobrą stronę.

Czy wiecie, jak drżą szyby w oknach, kiedy cała grupa przedszkolna udaje niedźwiedzia?
Kto nie był na przedstawieniu o Misiu Wojtku, niech żałuje i wierzy na słowo - bardzo!
Dzieci (i dorośli) bawili się przednie i mądrze.
Gratulujemy pomysłodawcom, twórcom i aktorom!
Bardzo dziękujemy Instytut Pamięci Narodowej za wspólnie spędzony czas i za misie, które zostały już przyjaciółmi wielu z naszych najmłodszych podopiecznych i … mamy nadzieję, że obietnica następnego spotkania z Animatorami Instytutu spełni się jak najszybciej!

„Jak jest zima to musi być zimno, pani kierowniczko, takie jest odwieczne prawo natury…” – to wszyscy wiemy. A jak jest listopad to pada deszcz… „a w czasie deszczu dzieci się nudzą”. Tylko, że nie u nas.
Temat ostatnich zajęć w przedszkolu brzmiał: Idzie jesień... z wiatrem i deszczem.
Najpierw wszyscy zagłębili się w temat „pogoda”.
Rozmawiali o porach roku, o ubraniach i akcesoriach (dzieci przyczepiały obrazki na tablicy przy odpowiedniej porze roku – i świetnie udowodniły, że jak nie chcą zakładać czapki, to nie dlatego, że nie wiedzą, że należałoby). Następnie uważnie słuchali tekstu o pogodzie w Polsce i wspólnie zastanawiali nad pytaniami do niego. Grali też w memory – początkowo każdy osobno, ale Ervin tak pomagał Ignasiowi, że w końcu oficjalnie stworzyli zespół i wspólnie zdobyli najwięcej par. Na koniec zaś powrócił stały szlagier - książeczka „Jestem przy Tobie” i podczas czytania dzieci bezbłędnie dopowiadały ostatnie słowa, tak bardzo ją wszyscy lubią 🙂
Po krótkim odpoczynku przyszła kolej na rytmikę i plastykę i okazało się, że (używane pod odpowiednim nadzorem) folia malarska i folia bąbelkowa są naprawdę super! – były instrumentem naśladującym szum wiatru i „pędzlem” malującym krople wody.
PS. To, że w czasie deszczu dzieci mniej brudzą się, też należy włożyć między bajki 😂

W przedszkolu praca wrze… pogoda zrobiła się taka trochę bardziej jesienna – zaczynamy wyciągać z szaf ciepłe kurtki, czapki i szaliki… a tu nagle okazuje się, że szalika nie ma sama Pani Jesień! (o czym się dowiedzieliśmy z wiersza…) Ten niefortunny brak w garderobie został rozwiązany natychmiast – przy pomocy materiałów jesiennych oczywiście.
Na zajęciach plastycznych zaś powstały przepiękne autoportrety przedszkolaków… bo zauważyć należy, że wystarczyło kilka spotkań i z nieśmiałych maluchów "wyrosły" świadome swoich praw ale i obowiązków prawdziwe przedszkolaki